گوشی هوشمند سامسونگ Galaxy A72 – حافظه 256 و رم ۸ گیگابایتی

گوشی هوشمند سامسونگ گلکسی A72 در یک جعبه نسبتاً ساده‌ی دو تکه عرضه می‌شود. جعبه جلوه خاصی ندارد و در ساخت آن تنها از کاغذ استفاده شده و نه پلاستیک و کاملا ضخیم و محکم است. لوازم جانبی به خصوصی هم در آن وجود ندارد،  فقط یک شارژر و چند دفترچه‌ی راهنما به چشم می‌خورد.

گفته می‌شود، برخلاف Galaxy A52، که با یک شارژر 15 واتی ساده عرضه می‌شود، A72 دارای یک شارژر مخصوصPD  25 واتی‌ست که یک کابل سفید یو اس بی (USB) نوع C به USB نوع A هم همراه خود دارد. این خبر فوق‌العاده‌ای‌ست زیرا گوشی A72 می‌تواند تا 25 وات شارژ شود و نیازی به خرید یک شارژر سازگار از بیرون برای داشتن شارژ سریع‌تر نیست (مثل کاری که در گوشی گلکسی A52 مجبور بودید انجام دهید).

زبان طراحی جدیدی که توسط گلکسی A52 و A72 رهبری می‌شود، بسیار مد روز است و به طور واضحی  نسل جوان و نوجوان را مورد توجه قرار داده است‌. این توجه به طور کلی بر جنبه‌های خلاقانه و اجتماعی محصول قرار داده شده است.

طراحی جدید عمدتا روی پنل پشتی تاثیر گذاشته است، که در حال حاضر مثل روکش وینیلی، رویه‌ای نرم و صاف دارد.  لمس آن به ما حس نرمی، لاستیکی و همچنین اندکی نرم و ابریشمی بودن بودن می‌دهد. افراد مختلف هنگام لمس آن نظرات متفاوتی داشتند چرا که حسی ویژه را منتقل می‌کند. در نتیجه توصیه ما این است که قبل از خرید حتما خودتان یک بار آن را در دست نگه دارید. این گوشی در رنگهای مشکی، سفید، بنفش و آبی موجود است.

پنل پشتی A72 بسیار چشم‌نواز است و اگر بخواهیم صادقانه بگوییم نمی‌توانیم از آن چشم برداریم. رنگ بنفش آن بسیار جذاب است و همان رنگی‌ست که در گوشی گلکسی A52 نیز وجود داشت و ما در آنجا هم همین نظر را داشتیم. اما رنگ آبی، همانطور که در A72 می‌بینید، حتی می‌توان گفت از بنفش هم بهتر است. رنگ آبی آن پاستلی ملایم و سراسر جذابیت است.

واضح‌تر بودن لبه‌ی پنل پشتی یکی دیگر از خصوصیات منحصر به فرد این طراحی‌ست. پنل پشتی پلاستیکی در A72 با زاویه‌ی شدیدتری به سمت پایین شیب پیدا می‌کند و به نوعی به داخل قاب میانی گوشی کشیده می‌شود.

سامسونگ طرح کلی قسمت مجزای مربوط به دوربین را هم کمی متفاوت طراحی کرده است و تقریبا آن را صاف و با پنل پشتی ترکیب کرده است (بیرون‌زدگی بسیار ناچیزی دارد). با وجود این، سامسونگ به وضوح از شیوه‌ی طراحی Galaxy A51 اورجینال الهام گرفته است و در برخی  موارد نیز از خانواده‌ی گلکسی نوت 20 در طراحی استفاده کرده است.

مواد به کار رفته در بدنه‌ی A72 چیز خاصی نیست. قاب پشتی و میانی آن از پلاستیک ساخته شده است. با این وجود، احساس می شود بسیار خوب کنار هم قرار گرفته و در دست محکم به نظر می‌رسد. در مقایسه با Galaxy A71  نسل قبلی، گوشی A72 تقریباً در همه ابعاد رشد کرده است. ابعاد آن 165 در 77.4 در 8.4 میلی‌متر است که وزن آن به 203 گرم می‌رسد که این نیز قابل توجه است. با این حال، ضخامت و وزن اضافه شده با افزایش ظرفیت باتری از 4500 میلی‌آمپر ساعت به 5000 میلی‌آمپر ساعت به خوبی جبران شده است.

نکته‌ای که در Galaxy A72 بسیار حائز اهمیت است، درجه حفاظت IP67 آن است. این اولین باری‌ست که برای خانواده Galaxy A از این گواهی استفاده شده است و این موضوع بسیار قابل ستایش و رضایت‌بخش است.

از این که می‌‌بینیم در این گوشی جک 3.5 میلی‌متری صدا وجود دارد بسیار خرسندیم. این جک در پایین فریم قرار گرفته است و برخلاف Galaxy A52، نیازی نیست که به صورت استراتژیک فریم اطراف جک ضخیم‌تر شود. ضخامت A72 در حدی بیشتر است که بتواند جک را در خود جای دهد.

در کنار آن، یک پورت نوع C با یک کنترلر USB 2.0 در پشت آن، با قابلیت OTG قرار گرفته است. در کنار این پورت یک اسپیکر با صدای پرتاب کننده رو به پایین قرار گرفته است. در حالی که از نظر فنی این تنها اسپیکر ویژه و اختصاصی A72 و یک اسپیکر استریوست و این در حالی‌ست که میکروفون گوش یا earpiece به عنوان کانال دوم دو وظیفه را به عهده دارد.

این امر باعث می شود قسمت بالایی دستگاه عمدتا خالی باشد و فقط میکروفون ثانویه برای حذف نویز و سینی مربوط به دو سیم کارت نانو در این قسمت جای گرفته است. این سینی از نوع ترکیبی است و شکاف دوم بین سیم کارت نانوی دوم و یک کارت حافظه microSD مشترک است. این بدان معناست که شما باید از بین این دو یکی را انتخاب کنید.

سمت چپ فریم گوشی A72 کاملاً یکدست است و دکمه‌ای روی آن تعبیه نشده است. در این قسمت می‌توانید  مواد پلاستیکی فریم را احساس کنید. اگر مته به خشخاش نگذارید باید بگوییم که رویه‌ی فریم احساس خوبی را منتقل می‌کند و به هیچ وجه ارزان قیمت به نظر نمی‌رسد. در ساخت آن سعی نشده که از یک شکل فلزی استفاده شود اما رویه‌ی آن نسبت به پنل پشتی کمی براق به نظر می‌رسد. این دو به خوبی می‌توانند مکمل هم باشند.

دکمه تنظیم صدا و دکمه پاور در فریم سمت راست  قرار دارند. هر دو موقعیت مناسبی دارند و احساس خوبی منتقل می‌کنند و واکنش کلیکی مطلوبی دارند.

حاشیه‌های اطراف نمایشگر 6.7 اینچی باریک نیستند اما ضخامت زیادی هم ندارند. ما حدس می‌زنیم که میکروفون گوش یا earpiece تقویت شده به فضای بیشتری نیاز دارد. اگر مثبت اندیش باشیم حفره‌ی دوربین سلفی بسیار کوچک است و فضای خالی کمی دارد که به طور کلی به داشتن یک طراحی مدرن‌تر کمک کرده است.

حسگر اثر انگشت گوشی هوشمند گلکسی A72 در زیر صفحه نمایش قرار دارد که از نوع اپتیکال استاندارد است و نه از نوع ماژول‌های مافوق صوت پیشرفته‌ی سامسونگ. اگر بخواهیم با شما در مورد این موضوع روراست  باشیم باید بگوییم این خواننده اثر انگشت در نوع خود بهترین است. این خواننده اثر انگشت به خودی خود منسجم و پایدار است اما با استانداردهای امروزی کمی کند به نظر می‌رسد. ما از این که می‌توانیم به امنیتی که ایجاد می‌کند اطمینان داشته باشیم و به صورت روزانه از آن بهره ببریم خرسندیم.

نکته‌ای که در رابطه با کنترل‌های گوشی باید مد نظر قرار بگیرد این است که  هیچ نوع LED مربوط به نوتیفیکیشنی روی A72 وجود ندارد.

سامسونگ امسال صفحه نمایش خود را در سری Galaxy A ارتقا داده است. گوشیGalaxy A32 ، A52 و A72 همگی در بخش صفحه نمایش نسبت به نسخه‌های قبلی خود به وضوح ارتقاء داشته‌اند. اولین بار است که در دسته‌ی گوشی‌های Galaxy A نرخ نوسازی بالا ظاهر شده است و این قابلیت تنها به یک دستگاه محدود نمی‌شود. همه‌ی مدل‌های فوق مجهز به پنل‌های جدید و روان 90 هرتزی هستند. قطر صفحه نمایش گوشی A72 6.7 اینچ است که از صفحه نمایش 6.5 اینچی موجود در A52 کمی بزرگتر است و این موضوع یکی از دلایلی‌ست که ممکن است برخی کاربران A72 را به A52 ترجیح دهند.

پنل‌های جدید نه تنها سریع‌تر هستند، بلکه روشن‌تر هم هستند. هر دو گوشی Galaxy A52 و A72 دارای 800 نیت حداکثر روشنایی هستند. ما در شرایط نوری روشن به راحتی به این مهم دست یافتیم و حداکثر میزان روشنایی در حالت خودکار، در آزمایشات ما به 825 نیت رسید. این قابلیت‌ها باعث می‌شود A72 در خارج از منزل و حتی در زیر نور خورشید کاملاً قابل استفاده باشد.

در حالت معمول، Galaxy دو پروفایل رنگی در تنظیمات خود دارد: زنده یا Vivid (پیش فرض) و طبیعی یا Natural. مورد اول با یک اسلایدر مربوط به تن رنگ و همچنین تنظیمات سفارشی تعادل رنگ سفید همراه شده است.

منظور از Natural این است که فضای رنگ sRGB را هدف قرار دهد. این حالت در این گوشی به خوبی مدیریت می‌شود هر چند به خوبی آن در Galaxy A52 نیست. تعادل نقطه سفید به خودی خود مطلوب است. پنل به رنگ سفید کمی ته رنگ سبز می‌دهد که کمی غیرمعمول است. با این حال، هنوز هم رنگی که پنل ارائه می‌دهد بسیار عالی‌ست، مخصوصاً در حالت Vivid، که رنگ‌ها در این حالت عالی به نظر می‌رسند.

با این حال ، چیزی که نسل جدید پنل‌های سری A فاقد آن است، قابلیت فیلمبرداری HDR یا حداقل گواهی رسمی HDR است.

اما حداقل در این پنل‌ها پشتیبانی Widevine L1 وجود دارد.

سامسونگ همچنین محافظت از چشم در برابر نور آبی را با نام Eye comfort shield در نرم‌افزار این گوشی تعبیه کرده است. این برنامه دارای تنظیماتی تطبیقی‌ست که رنگها را به تدریج در طول روز تنظیم می‌کند و یک جدول زمانبندی ساده‌تر دارد. شما می‌توانید حالت تاریک را هم طبق برنامه داشته باشید.

نرخ نوسازی 90 هرتزی با استانداردهای امروزی تاحدی یک نرخ نوسازی در سطح ابتدایی به حساب می‌آید. این نرخ تنها یک گام بالاتر از نرخ نوسازی 60 هرتزی‌ست اما هنوز هم یک گام موثر و قابل توجه به شمار می‌رود. هنگام اسکرول کردن، روان‌تر بودن دستگاه قابل درک‌تر است. با توجه به تجربیات گذشته، جهش از حالت استاندارد 60 هرتزی به نرخ 90 هرتزی برای عمر باتری چندان خوب نیست.

گوشی Galaxy A72 هیچگونه کنترل هوشمند و یا نرخ نوسازی قابل تطبیق را وعده نمی‌دهد. در عوض ، فقط دو گزینه مناسب در تنظیمات صفحه نمایش دارد: High و Standard که فعال بودن هر یک نرخ نوسازی دستگاه را به ترتیب  روی نرخ 90 هرتزی و 60 هرتزی قفل می‌کند.

در حالت نرخ نوسازی بالا یا High، اکثر برنامه‌ها از جمله اکثر برنامه‌های Google مانند Drive ، Gmail ، Play Store فقط روی نرخ 90 هرتز اجرا می‌شوند. همه مرورگرهایی که بررسی کردیم نیز رفتار مشابهی داشتند. سایر برنامه‌های محبوب مانند نتفلیکس (Netflix)، فیسبوک (Facebook)، اینستاگرام (Instagram)، تیک‌تاک (TikTok) و اسنپ‌چت (Snapchat) نیز همینطور.

این حالت از نظر روان بودن، عملکرد بسیار خوب و عالی‌ای دارد اما در حالت ایده‌آل، شما هنوز هم ترجیح می‌دهید فیلم‌ها به جای نرخ نوسازی 90 هرتزی با نرخ 60 هرتزی پخش شوند. حتی اگر اختلاف مصرف باتری در استفاده از این دو نرخ در مقایسه با اختلاف مصرف باتری‌ای که در پنل 120 هرتزی یا 144 هرتزی وجود دارد، آنقدرها هم مهم نباشد، باز هم دلیلی ندارد که بخواهید عمر باتری خود را با انتخاب نرخ بالاتر هدر دهید. متأسفانه، گوگل فوتوز (Google Photos)، یوتیوب (YouTube) و برنامه Netflix که قبلاً ذکر کردیم  و همچنین پخش‌کننده ویدئوی خود سامسونگ، نمی‌توانند به طور خودکار نرخ نوسازی را به 60 هرتز کاهش دهند و در
حالت High Refresh Rate روی نرخ 90 هرتز باقی می‌مانند که این به هیچ وجه ایده‌آل نیست.

ما امیدواریم که سامسونگ در نهایت برخی از قابلیت‌های هوشمندانه جدید را از طریق به روزرسانی نرم‌افزار به سیستم اضافه کند. قطعا می‌توان این کار را با نرم‌افزار انجام داد. حتی یک چیز ساده با عنوان "لیست استثنا" یا exclusion list برای این کار کافی‌ست. برخی از برنامه‌ها به دلایلی به طور خاص کار کردن با نرخ نوسازی 60 هرتزی را اجباری می‌کنند . این برنامه‌ها نرخ نوسازی 90 هرتزی را در حالت نرخ نوسازی High نادیده می‌گیرد. نمونه‌های مهم از این دست برنامه‌ها عبارتند از Google Maps و برنامه Camera و سایر برنامه‌هایی که از رابط کاربری UI Maps استفاده می‌کنند و یا منظره‌یاب دوربین را فراخوانی می‌کنند.

در نهایت ما به طور طبیعی برخی از بازیها را که از پنل‌هایی با نرخ نوسازی بالاتر پشتیبانی می‌کنند درGalaxy A72 بررسی کردیم. با این حال، نکته‌ای که باید به آن توجه کرد این است که اجرای اغلب بازی‌هایی که نرخ نوسازی آن‌ها از مرز 60 فریم بر ثانیه عبور می‌کند، برای پردازنده گرافیکی Adreno 618 این گوشی، حتی با کمک بهینه‌سازی عملکرد و تغییر مقیاس رزولوشن ارائه شده توسط Samsung Game Launcher، سخت خواهد بود.

با این حال، دیدن این که Galaxy A72 این بازی‌ها را با نرخ نوسازی 90 هرتزی فعال در پنل خود، به جای نرخ پایین‌تر 60 هرتزی، اجرا می‌کند، دلگرم کننده است. البته، این بدان معنا نیست که همیشه نرخ نوسازی 90 فریم بر ثانیه را طوری مدیریت می‌کند تا این نرخ نوسازی را کاملا پر کند. با این حال، اگر بازی‌های ساده و سبک مدنظر شما باشد، موارد زیادی وجود دارد که می‌توانند با نرخ نوسازی کمتر از 60 هرتز روی Galaxy A72 اجرا شوند و تجربه‌ی خوبی هم ارائه دهند.

گوشی Galaxy A72 یک باتری 5000 میلی آمپر ساعتی دارد که این ظرفیت 500 میلی‌آمپر ساعت بیشتر از A52 است. با توجه به اینکه ضخامت هر دو گوشی 8.4 میلی‌متر است، وزن A72 تنها 4 گرم بیشتر از A52 است و 203 گرم وزن دارد. این حد از استفاده از فضا بسیار کارآمد است. ظرفیت باتری این دستگاه دقیقا 500 میلی آمپر ساعت نسبت به آخرین نسخه از A71  بیشتر شده است.

با توجه به وضعیت کلی نرخ نوسازی، ما هر دو آزمایش ویدیویی و وب خود را در هر دو نرخ 90 هرتز و 60 هرتز اجرا کردیم. تفاوت در اعداد مربوط به پایداری به هیچ وجه زیاد نیست، اما قابل توجه است. در نهایت، ما تصمیم گرفتیم از نتایج مرور وب 90 هرتزی و نتایج پخش ویدئوی 60 هرتز برای محاسبه‌ی پایداری نهایی استفاده کنیم، که در مجموع در آزمایش اختصاصی ما به طور خالص 117 ساعت بود.

این کار تنها به این دلیل است که پخش ویدئو با فرکانس 90 هرتزی کاملا بیهوده است. اگر تصمیم دارید هنگام پخش ویدئو با کاهش دادن نرخ نوسازی خودتان را زحمت ندهید و هنگام این کار باز هم از نرخ 90 هرتزی استفاده کنید، در نهایت حدود یک ساعت و نیم از کل زمان پخش ویدئو برای پایداری باتری کسر خواهد شد و رتبه کلی 114 ساعت برای پایداری باتری کسب خواهد کرد. از طرف دیگر، اگر تصمیم دارید فقط با نرخ 60 هرتزی کار کنید می توانید از Galaxy A72 با 121 ساعت زمان پایداری استفاده کنید.

این نتایج به خوبی با آنچه که از تراشه‌ی اسنپدراگون 720G و باتری بزرگ 5000 میلی‌آمپر ساعتی انتظار می‌‍رود مطابقت دارد. برای درک بهتر این موضوع، می توانید Xiaomi Redmi Note 9 Pro را بررسی کنید. اگرچه، این گوشی دارای صفحه نمایش LCD با نرخ نوسازی 60 هرتز است.

گلکسی A72 در مقایسه با گوشی A52 وضعیت شارژ بسیار ساده‌تری دارد. در حالی که پشتیبانی از PD 25W یک قابلیت جدید اضافه شده برای گوشی A52محسوب می‌شود و شارژر سازگار با این قابلیت در جعبه‌ی آن وجود ندارد، گوشی A72 به سادگی فناوری شارژ PD 25W خود را از گوشی‌های A71 و A70 قبل از خود به ارث برده است. شارژر مناسب همراه با کابل سازگار Type-C به Type-C در جعبه موجود است.

مطمئناً این کار زندگی ما را ساده‌تر می‌کند  چرا که در این حالت نیازی به آزمایش دو شارژر متفاوت با A72 وجود ندارد.

مطمئنا شارژ سریع 25 واتی PD سریعترین استاندارد شارژ موجود نیست. با این حال، این شارژر هنوز هم در در زمان مطلوبی شارژ می‌کند و در عین حال دمای مناسب را نیز حفظ می‌کند و فشار زیادی به باتری وارد نمی‌کند. این امر به لحاظ تئوری باید به سلامت و طول عمر طولانی باتری کمک کند.

سرعت شارژ با شارژر 25 واتی تقریباً مشابه آنچه قبلاً در سایر دستگاه‌های سامسونگ مشاهده کردیم مانند خانواده‌ی گوشی‌های S21 و دستگاه‌های Note20 عمل می‌کند. در اصل، شما تقریباً بهترین پیشنهادات سامسونگ را در این گوشی دریافت می‌کنید.

یکی از پیشرفت‌های فوق‌العاده‌ی نسل جدید Galaxy A72 و همچنین برادر کوچک‌تر آن یعنی A52، وجود اسپیکر استریو در آنهاست. با این حال، این یک ست‌آپ استریوی مناسب نیست. در گلکسی A72 تنها یک اسپیکر مخصوص با صدای پرتاب شونده رو به پایین وجود دارد. کانال دیگر توسط اسپیکر گوش (earpiece) تقویت شده اداره می‌شود و آن را به یک مجموعه استریوی ترکیبی تبدیل می‌کند. این قابلیت تفاوت قابل توجهی در استفاده از پلتفرم‌های چند رسانه‌ای ایجاد می‌‌کند، که از این نظر بسیار مورد استقبال قرار گرفته است.

این شفاف‌ترین و رساترین اسپیکری که تا به حال با آن مواجه شده‌ایم نیست. با این وجود، این مجموعه با حداکثر LUFS (LUFS مخفف عبارت Loudness Unit Full Scale است که واحدهای بلندی صدا را به بالاترین حجم صدایی که یک سیستم می‌تواند آن را پخش کند ارجاع می‌دهد) 26.4- موفق شد از بسیاری از رقبای میان‌رده‌ی خود پیشی بگیرد و رتبه‌ی بلندی صدای "خوب" را کسب کند. این رتبه با استفاده از تنظیمات پیش‌فرض، یعنی دالبی اتموس (Dolby Atmos) خاموش و اکولایزری که روی حالت عادی قرار داشت، به دست آمد. با روشن شدن دالبی اتموس انتظار می‌رود حداکثر حجم صدا اندکی و تا LUFS 28- کاهش پیدا کند.

گوشی هوشمند Galaxy A72 مجموعه‌ای از گزینه‌های صوتی نسبتاً قدرتمند و کاربردی دارد. قابلیتDolby Atmos با موارد از پیش تنظیم شده‌ای برای فیلم، موسیقی و صدا و همچنین یک گزینه خودکار پیاده‌سازی شده است. به عنوان یک خصوصیت عالی، Dolby Atmos برای بازی به طور ویژه صداهای خاصی را انتخاب کرده و آن‌ها را به حد کمال می‌رساند. صدای گام‌ها در حین بازی، برای ایجاد حس رقابت از این قبیل است.

در آزمایشات ما، Dolby Atmos موفق شد در پاسخ فرکانسی فرکانس‌های بسیار پایین بهبودهای جزئی ایجاد کند. اگر بخواهید دالبی اتموس را خاموش کنید، به طور کلی صدای رساتری خواهید داشت. این امر برای چند رسانه‌ای بسیار مهم است، زیرا گوشی در هنگام استفاده از مولتی‌مدیا معمولاً نزدیک گوش شما قرار دارد.

در پایان بخش صوتی باید به این مطلب اشاره کرد که Galaxy A72 دارای اکولایزر پیشرفته و همچنین سیستم صوتی Adapt سامسونگ است که می‌تواند مشخصات صوتی را با نیازها و ترجیحات شخصی شما تنظیم کند.

این حقیقت که بخش زیادی از جذابیت دستگاه‌های سامسونگ در نرم‌افزار آنها نهفته است، بر کسی پوشیده نیست. البته، این یک جذابیت جهانی نیست، اما حتما دلیلی وجود دارد که رابط کاربری One UI یکی از محبوب‌ترین پیاده‌سازی‌های سفارشی اندروید است. با توجه به شعار جدید "عالی برای همه"، غول کره‌ای به طور قابل توجهی بازی نرم‌افزاری خود را با خانواده‌ی گوشی‌های جدید Galaxy A ارتقا داده است.

گوشی Galaxy A72 با آخرین نسخه One UI 3.1 و اندروید 11 به صورت پیش‌فرض عرضه می‌شود. مهمتر از همه، سامسونگ متعهد شده است که 3 نسخه اصلی سیستم عامل و 4 سال وصله امنیتی (security patch) ارائه دهد. این قابلیت پیشرفت جدیدی برای سامسونگ به شمار می‌رود و در مورد گوشی‌های A32 و A52 نیز صدق می‌کند. بسیاری دیگر از مدلهای اخیر این شرکت، مانند Galaxy A02s با رابط کاربری One UI 2.5 و اندروید 10 عرضه شده‌اند و هیچ تعهد خاصی برای پشتیبانی نرم‌افزاری طولانی مدت ندارند. البته One UI 3.1 در مقایسه با نسخه‌ی 3.0 یا حتی 2.5 واقعا تفاوت بسیار چشمگیر و قابل توجهی ندارد. با این وجود، برخی تفاوت‌های ظریفی وجود دارد که ارزش بررسی کردن را دارد.

به عنوان مثال، میانبرهای پیش‌فرضِ صفحه‌ی قفل، یعنی شماره‌گیر و دوربین، اکنون تک رنگ هستند. رنگ آنها قبلا مطابق با برنامه‌های مربوطه بود. به طرز عجیبی، اگر برنامه‌های مختلفی را برای قرار گرفتن روی صفحه‌ی قفل انتخاب کنید، باز هم تک رنگ می‌شوند. پس این که یک برنامه‌ی شخص اول یا شخص ثالث را انتخاب کنید در نتیجه‌ی کار تفاوتی ایجاد نمی‌کند.

یک تغییر کاربردی دیگر این است که صفحه قفل دارای ویجت سلامت (wellbeing) است. اکنون می‌توانید میزان زمان صرف شده در گوشی خود را بدون این که نیاز به بازکردن قفل داشته باشید پیگیری کنید. تنظیمات صفحه نمایش همیشه روشن نیز ساده شده است.

خواننده اثر انگشت زیر صفحه نمایش احتمالاً اصلی‌ترین روش برای باز کردن قفل برای اکثر کاربران خواهد بود  اما می‌توانید به جای آن یا در کنار آن از قفل تشخیص چهره نیز استفاده کنید. کار کردن با این نوع قفل می‌تواند در شرایط خاص راحت‌تر باشد اما به طور کلی امنیت کمتری دارد زیرا تنها بر اساس دوربین سلفی عمل می‌کند. متأسفانه اسکنرهای عنبیه در حال حاضر قدیمی شده‌اند.

تغییر چشمگیر دیگر این است که وقتی Notification Shade را می‌کشید، حال چه یک کارت نوتیفیکیشن وجود داشته باشد یا این که اصلا وجود نداشته باشد، تمام صفحه را در زیر پوشش خود قرار می‌دهد. قبلاً، قسمتی از صفحه هنوز هم در زیر آخرین نوتیفیکیشن قابل مشاهده بود و تنها کمی تیره‌تر بود.

در این قسمت، می‌توانید به جای رفتن به منو، تغییرات مدنظر خود را به جای این که به قسمت منو بروید، مستقیماً از طریق دکمه بعلاوه‌ی موجود در انتهای لیست ویرایش کنید.

اندروید 11 قابلیت جذاب سابقه نوتیفیکیشن یا Notification history را داراست. این قابلیت از منوی تنظیمات قابل دسترسی‌ست، بنابراین دسترسی فوری به آن ندارید. اما برخی اوقات شما نوتیفیکیشن را خیلی سریع رد می‌کنید و متوجه نمی‌شوید که این نوتیفیکیشن در مورد چه موضوعی بود. در این حالت تنها باید از فعال کردن این قابلیت اطمینان حاصل کنید چرا که به طور پیش‌فرض غیر فعال است.

همه‌ی تنظیمات با چینش استاندارد و تاگل‌ها برای پنل سریع و نوار وظیفه (Taskbar) در نظر گرفته شده‌اند. اندروید 11 روش جدیدی را برای مدیریت نوتیفیکیشن‌ها برای برنامه‌های پیام‌رسان فوری در نظر گرفته است که Bubbles نام دارد که رابط کاربری One UI 3 نیز از آن استفاده می‌کند. این قابلیت با قابلیت مشابه قبلی که به وسیله سامسونگ ارائه شده بود و نمایش پاپ آپ هوشمند (Smart pop-up view) نام داشت متفاوت است. این تنظیمات را در زیر-منوی نوتیفیکیشن‌های شناور یا Floating notifications پیدا خواهید کرد، جایی که می‌توانید هر دوی آنها را غیر فعال کنید.

قابلیت Bubbles یکی دیگر از پیشرفت‌های جدیدی‌ست که قابلیت چت کردن را گسترش می‌دهد. باید نوار نوتیفیکیشن را از بالا به پایین بکشید و روی آیکون نوتیفیکیشن پیام اولیه ضربه بزنید. با این کار چت شما به مکالمه‌ای تبدیل می‌شود که می‌توانید آن را به یک حباب یا چیزی که با عنوان chat head معروف شده است تبدیل کنید. این روش در اصل روش پیش‌فرض فیس بوک هنگام مواجه شدن با چت‌ها بوده است.

نمایش پاپ آپ هوشمند یکی از قابلیت‌های اختصاصی One UI است که شهرت کمتری دارد. قبل از این که قابلیت Bubbles اضافه شود، می‌توانستید قابلیت chat head را به هر برنامه‌ای که بخواهید اضافه کنید. با ضربه زدن بر روی آیکون "head" معلق، برنامه در یک پنجره شناور باز می‌شود، که می‌توانید اندازه‌ی آن را تا آنجایی که کل صفحه نمایش را بپوشاند گسترش دهید و یا این که آن را کوچک کنید تا وقتی که تنها به یک آیکون تبدیل شود. این قابلیت شبیه Bubbles عمل می‌کند اما کمی با آن تفاوت دارد.

کنترل‌های چندرسانه ای پیشرفته اندروید 11 به رابط کاربری One UI راه یافته است. مجموعه‌ای از برنامه‌های فعالی که به پخش صدا می‌پردازند درست در زیر تنظیمات سریع قرار دارد و کشیدن آن‌ به یک سمت باعث می‌شود بین برنامه‌ها جا به جا شوید.

صفحه‌ی رسانه سابقا در One UI 2.5 که قبل از اندروید 10 وجود داشت نیز در دسترس بود و عملکرد مشابهی را برای انتخاب دستگاه خروجی یا استفاده از قابلیت اشتراک‌گذاری Samsung's Music ارائه می‌داد. در این جا پنل کنترل صدا نیز تغییر کرده است و اینک به جای این که مثل One UIهای گذشته افقی باشد به صورت چهار اسلایدر عمودی ظاهر می‌شود.

قابلیت Music Share سامسونگ تنها یک نمونه از یک نرم‌افزار نسبتاً پیشرفته است که در ابتدا به عنوان یک نرم‌افزار مخصوص گوشی‌های پرچمدار معرفی شد و اکنون ارزش افزوده‌ی زیادی را برای گوشی‌های میان‌رده به ارمغان می‌آورد. این قابلیت به شما امکان می‌دهد از طريق گوشي هوشمند دوست‌تان به لوازم‌های جانبی بلوتوثي او متصل شوید و موسيقي را از طریق گوشي خودتان پخش كنيد.

قابلیت Music Share سامسونگ تنها یک نمونه از یک نرم‌افزار نسبتاً پیشرفته است که در ابتدا به عنوان یک نرم‌افزار مخصوص گوشی‌های پرچمدار معرفی شد و اکنون ارزش افزوده‌ی زیادی را برای گوشی‌های میان‌رده به ارمغان می‌آورد. این قابلیت به شما امکان می‌دهد از طريق گوشي هوشمند دوست‌تان به لوازم‌های جانبی بلوتوثي او متصل شوید و موسيقي را از طریق گوشي خودتان پخش كنيد.

یکی دیگر از پیشرفتهای اندروید 11 که سامسونگ آن را در One UI 3 نیز قرار داده، قابلیت پین کردن برنامه‌ها به بالای صفحه با استفاده از گزینه‌های اشتراک‌گذاری (Share option) است.

یکی دیگر از مواردی که گوگل در نسخه امسال آن را تغییر داد، مدیریت مجوز است که سامسونگ آن را در رابط کاربری One UI 3 پیاده‌سازی کرده است. با این نسخه، هر بار که برنامه‌ای درخواست مجوز دسترسی می‌کند، یک درخواست جدید برای مجوزها مشاهده می‌کنید. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد مجوز را رد کنید یا به آن تنها در حین استفاده از برنامه اجازه دهید یا فقط برای یک بار. اگر برنامه‌ای برای دسترسی مداوم به مجوز نیاز دارد، گزینه‌ی چهارمی را نیز دریافت می‌کنید که این گزینه شما را به صفحه تنظیمات می‌برد و از آن جا  می‌توانید مجوز دسترسی همیشگی را برای آن برنامه فعال کنید. این کار برای این است که کاربر را از انتخاب‌های تصادفی هنگام باز شدن کادر مجوز  مصون دارد.

منوی تنظیمات تغییرات ظریف اما سودمندی داشته است. زیر مجموعه‌ها با استفاده از نقطه‌ و فاصله خواناتر شده‌اند. جستجوهای اخیر اینک به جای یک لیست به صورت حباب نشان داده می‌شوند. علاوه بر این، یک قابلیت جدید به تنظیمات اضافه شده که آن هشتگ‌ها هستند و موارد مرتبط با جستجو را که در مکان‌های مختلف منو وجود دارند نشان می‌دهد.

برنامه‌ی شماره‌گیر One UI سفارشی‌سازی زیادی ارائه می‌دهد. برای صفحه‌‌ای که هنگام تماسظاهر می‌شود دو طرح بندی مختلف وجود دارد. شما می‌توانید یک تصویر یا فیلم پس‌زمینه را هم برای آن صفحه تنظیم کنید، اگرچه این مورد انتخابی برای همه تماس‌های شما یکسان خواهد بود و شما نمی‌توانید تصویری متفاوت و خاص را برای هر فرد داشته باشید.

بسیاری تغییرات قابل مشاهده کوچکتر دیگر در سراسر One UI 3.1 وجود دارد. پشتیبانی عالی از تم سامسونگ و انتخاب آنلاین پیشرفته نیز وجود دارد. همین امر در مورد گزینه‌های نوار وضعیت سیستم نیز صدق می‌کند، با چند تغییر و طرح‌بندی برای حرکات و همچنین کنترل دکمه‌های قدیمی که سبک قدیمی خود را حفظ کرده‌اند و همان دکمه‌ی عقب (Back) را در سمت راست دارند.

همانطور که قبلاً اشاره کردیم، Galaxy A72 مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از قابلیت‌های افزوده‌ی نرم‌افزار سامسونگ است. مواردی مانند رابط کاربری پنل‌هایEdge ، Bixby و یکپارچه‌سازی پلتفرم SmartThings به طور کامل. گیم لانچر (Game launcher) نیز که قطب و مرکز دسترسی تمام بازی‌های شماست موجود است. این قابلیت گزینه‌هایی هم ارائه می‌دهد تا امکان حواس‌پرتی را در حین بازی محدود کند.

در بین مجموعه قابلیت‌های A72 یکی از موارد قابل توجه، Samsung Dex است. هنوز برخی قابلیت‌ها باید مختص گوشی‌های پرچم‌دار باشد. با این وجود شما هنوز هم می‌توانید بسیاری قابلیت‌های دیگر را از طریق ویژگی Link to Windows که با همکاری مایکروسافت اجرا شده است، بدست آورید.

گوشی هوشمند سامسونگ گلکسی A72 از همان تراشه‌ی Snapdragon 720G به کار رفته در A52 استفاده می‌کند.از نظر ما انتخاب این تراشه معقول و به اندازه‌ی کافی خوب بوده است اما اعتراف می‌کنیم که می‌توانید در این محدوده قیمت گوشی دیگری با تراشه‌ی بهتر تهیه کنید. توجیه این که برای خرید A72 با تراشه اسنپدراگون 720G باید 100 یورو بیشتر از A52 هزینه کنید بسیار سخت است. وقتی گوشی‌های هوشمند رقیب مانند گوشی‌های سری OnePlus Nord، با تراشه‌های Snapdragon 690G و 765G قضیه کمی سخت‌تر می‌شود. تراشه‌ی مدیاتک Dimensity 800U و +1000 نیز برای گوشی‌های میان‌رده استفاده شده‌اند و در گوشی ریلمی  Narzo 30 Pro 5Gو ریلمی X7 Pro  به کار رفته‌اند. حتی Poco F3 و تراشه‌ی Snapdragon 870 5G آن در محدوده‌ی قیمتی گلکسی A72 قرار دارند اما تراشه‌ی Poco F3 از نظر فنی در سطح بالاتری قرار گرفته است.

با بررسی فهرست گوشی‌های سامسونگ متوجه می‌شویم که Galaxy M51 و همچنین مدل قبلی A72 یعنی A71 هر دو تراشه‌ی Snapdragon 730 را دارند. این تراشه برتری قابل توجهی نسبت به تراشه‌ی A72 ندارد اما هنوز هم در بخش پردازنده به صورت جزئی از آن پیشی می‌گیرند. پردازنده‌‌ای مجهز به 2 هسته‌ی 2.3 گیگاهرتزی Kryo 465 Gold و 6 هسته‌ی 1.8 گیگاهرتزی Kryo 465 Silver  به همراه همان پردازنده گرافیکی Adreno 618 موجود در گوشی قبلی درون A72 جای گرفته‌‍اند. این پردازنده‌ی گرافیکی نیز جزء بهترین‌ها نیست.

اگر مثبت اندیشانه به موضوع نگاه کنیم، حداقل Snapdragon 720G در مقایسه با گوشی‌های گلکسی نسل قبل که تراشه‌ی کوالکام داشتند، هنوز هم جایگاه خود را حفظ کرده است. در حالی که بسیاری افراد تراشه Qualcomm را به یک MediaTek ترجیح می‌دهند اما اگر A72 را با گوشی Realme Narzo 30 Pro 5G که تراشه‌ی MediaTek Dimensity 800U را درون خود دارد متوجه می‌شویم که هنوز هم این تراشه ارزشش را دارد.

با توجه به تست‌های صورت گرفته Snapdragon 720G یک تراشه‌ی قابل قبول و رضایت‌بخش است. این دستگاه می‌تواند One UI 3.1 را بانرخ نوسازی 90 هرتزی به صورت کاملا روان اجرا کند. در حقیقت، این تراشه قابلیت یکنواخت و یکپارچه‌ای را در پیرامون خود ایجاد می‌کند، که نتیجتا منجر به ایجاد مجموعه‌ی کاملی از قابلیت‌های جذاب در Galaxy A72 می‌شود. نرخ نوسازی 90 هرتزی فوق‌الذکر، فیلمبرداری با کیفیت 4K در هر دو دوربین اصلی و فوق‌عریض، لرزشگیر عالی فیلم و پشتیبانی از شارژ 25 واتی از این قبیل‌اند.

یکی از مواردی که منجر به پیشرفت محسوس A72 نسبت به گوشی نسل قبلی خود و همچنین A52 شده بخش دوربین است. دوربین این گوشی هنوز هم از یک دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی Quad-Bayer با دیافراگم بسیار خوب 1.8 استفاده می‌کند. درست مانند A52 ، A72 نیز هیچ گونه اطلاعاتی برای شناسایی سنسورهای به کار رفته که می‌توانست به ما در شناخت دقیق سخت‌افزار واقعی دوربین‌ها کمک کند، در اختیار ما قرار نداد.

صرف نظر از این مورد، دوربین اصلی A72 در حال حاضر مجهز به لرزشگیر اپتیکال OIS است که یک قابلیت اضافه شده‌ی عالی‌ست. یکی دیگر از مهمترین قابلیت‌های جدید، دوربین تله‌فوتوی اختصاصی 8 مگاپیکسلی با دیافراگم 2.4 است که به عنوان بزرگنمایی اپتیکال 3 برابری ارائه می‌شود و مجهز به لرزشگیر اپتیکال است.

وجود یک دوربین فوق‌عریض 12 مگاپیکسلی با دیافراگم 2.2 یک اتفاق نسبتاً رایج در دستگاه‌های اخیر سامسونگ است اما از نظر تنوع هنوز هم عالی‌ست. همین امر در مورد دوربین 5 مگاپیکسلی ماکرو با دیافراگم 2.4 اختصاصی نیز صدق می‌کند. در مجموع چهار دوربین وجود دارد اما حذف دوربین عمق‌سنجی که سابقا در A71 و A52 وجود داشت کاملا مشهود است. ما در برخی موارد وجود سنسور عمق‌سنج را به یک دوربین تله‌فوتو ترجیح می‌دهیم اما صادقانه باید گفت که ممکن است شما با یک دوربین و بدون سنسور عمق‌سنج اختصاصی بتوانید یک عکس عمیق مناسب بگیرید اما با دوربین دیگری که بهترین سنسور عمق‌سنج اختصاصی هم دارد نتوانید یک افکت عمیق مطلوب اعمال کنید.

رابط کاربری دوربین سامسونگ در سالهای اخیر کاملاً ثابت بوده است. البته به غیر از تغییرات اندکی که به مرور در برخی قسمت‌ها ایجاد شده است. اگر پیش از این گوشی گلکسی دیگری داشته‌اید، نباید هنگام کار با آن احساس متفاوتی داشته باشید. شاتر و یک چرخ برای تغییر حالت در سمت راست، همراه با تاگل‌هایی برای دوربین و سطح‌بندی‌های مربوط به بزرگنمایی (در مورد گوشی A72 سطوحی با بزرگنمایی 0.5 برابری، 1 برابری، 2 برابری، 4 برابری، 10 برابری و 20 برابری) و همچنین یک نشانگر یا تاگل بهینه‌ساز صحنه (Scene optimizer) در قسمت گوشه وجود دارد. در طرف مقابل یعنی در قسمت بالا، رزولوشن و نسبت تصویر، تایمر، کنترل‌های مربوط به فلش و برخی از فیلترهای رنگی قرار گرفته است.

سامسونگ در مورد حالت‌های موجود نیز کوتاهی نکرده است. بدون هیچ ترتیب خاصی، کاربران می توانند از مواردی مانند AR DOODLE، حالت FOOD و همچنین SINGLE TAKE لذت ببرند. مورد آخر با یک بار فشار دادن کلید شاتر چند عکس مختلف و حتی کلیپ‌های کوتاهی را ثبت می‌کند و نمونه کاملی از قابلیتی‌ست که مدتی قبل در دستگاه‌های گلکسی معرفی شد و با موفقیت به گوشی‌های میان‌رده نیز راه پیدا کرد.

یکی از قابلیت‌های جدید دوربین A72 و A52 ، FUN MODE است. این قابلیت با Snapchat همکاری می‌کند و برخی از فیلترهای AR آن برنامه در برنامه دوربین اصلی سامسونگ نیز در دسترس‌اند

قابلیت FUN MODE هم برای عکس‌ها و هم برای فیلم‌ها کار می‌کند (با فشردن طولانی مدت کلید شاتر ضبط می‌شود). انتخاب فیلتر شامل 7 لنز اصلی‌ست که یکی از آنها به صورت روزانه تغییر می‌کند و همچنین یک منوی افزوده متشکل از 9 افکت دیگر  وجود دارد که به طور منظم تغییر می‌کنند.

برای کارکردن با FUN MODE باید به صورت مستمر به شبکه اینترنت متصل باشید. این موضوع با وجود افکت‌هایی که به صورت مداوم در حال تغییرند منطقی به نظر می‌رسد. از آنجا که همه‌ی فیلترهای موجود دائماً در حال تغییرند، نمی‌توانید موارد دلخواه خود را انتخاب کرده و دوباره به آنها رجوع کنید. البته این قابلیت بیشتر جنبه تبلیغاتی دارد و می‌خواهد کاربر را به استفاده از برنامه‌ی اسنپ‌چت ترغیب کند.

با بازگشت به قسمت اصلی برنامه‌ی دوربین و تنظیمات آن، برخی گزینه‌های اضافه شده‌ی دیگر را از قبیل HEIF برای تصاویر و HEVC برای فیلم‌ها مشاهده می‌کنید. یک شاتر شناور و فرمان‌های صوتی گسترده و یک میانبر عکاسی با کف دست نیز وجود دارد. شایان ذکر است که گزینه‌ها بسته به اینکه از حالت عکس یا ویدیو وارد تنظیمات شوید تغییر می‌کند.  همچنین می‌توانید حالت لرزشگیر فیلم را به صورت دائمی فعال کنید مگر اینکه بخواهید برای فیلمبرداری از سه پایه بهره ببرید.

یک حالت Pro برای عکس‌ها نیز وجود دارد. این دستگاه قابلیت تنظیم ISO از 50 تا 4000، سرعت شاتر از 6000/1 تا 10 ثانیه، تعادل رنگ از 2300K تا 1000K و همچنین جبران نوردهی و قابلیت تنظیم اندازه‌گیری نقاط مختلف برای نوردهی و فوکوس خودکار را ارائه می‌دهد.

حالت Pro دارای منوی Levels جداگانه است. این قابلیت، کنترل بر کنتراست، هایلایت‌ها، سایه‌ها، اشباع و رنگ‌سایه را ارائه می‌دهد. اینها تنظیماتی هستند که معمولاً در ویرایشگر برنامه‌ها در حین ارسال یک پست  یافت می‌شوند و وجود آنها در حین عکاسی بسیار جذاب است.

حالت ضبط ویدئو اندکی با عکس امتفاوت است، زیرا اکثر کنترل‌ها در مکان‌های آشنایی قرار دارند. هنگام ضبط ویدئو، سطح بزرگنمایی و انتخاب دوربین در Galaxy A72 ثابت باقی می‌ماند. دوربین فوق‌عریض می‌تواند با کیفیت 4K فیلمبرداری کند.

حالت ویدئویی Pro نیز به همان خوبی‌ست و به طرز شگفت انگیزی بیشتر تنظیمات و گزینه‌های آن مشابه حالت عکس Pro است.

دوربین اصلی Galaxy A72 را اگر چه ممکن است عملکرد خارق‌العاده‌ای نداشته باشد اما به طور کلی قابل اعتماد است. اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، این خصوصیت  در مورد همه‌ی اسنپرهای مدرن Quad-Bayer موجود صادق است. دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی موجود در گوشی A72 با دیافراگم 1.8 با داشتن لرزشگیر اپتیکال مزایای بیشتری دارد. این دوربین به طور پیش‌فرض، عکسهای 16 مگاپیکسلی تولید می‌کند. محدوده دینامیکی نسبت به آنچه که قبلا در گوشی‌های میان‌رده دیده‌ایم، بسیار گسترده‌تر است، هرچند که یک گوشی با رده‌ی بالاتر همچنان دامنه دینامیکی گسترده‌تری ارائه می‌دهد. رنگها معمولاً بدون اینکه بیش از حد اغراق‌آمیز باشند، بسیار زنده هستند.

عکس‌های ثبت شده با دوربین اصلی 16 مگاپیکسلی گوشی گلکسی A72

HDR خودکار صحنه و علی‌الخصوص سایه‌ها را به خوبی روشن می‌کند و حتی برخی از هایلایت‌های بریده شده را هم احیا می‌کند. تنها مشکلی که با Auto HDR وجود دارد این است که همیشه و به طور مستمر کار نمی‌کند.  با این وجود، تنها کاری که باید انجام دهید این است که آن را روشن کنید.

عکس‌های ثبت شده با دوربین اصلی 16 مگاپیکسلی  با HDR خودکار روشن و خاموش

در حالی که دوربین اصلی Quad-Bayer با استفاده از فناوری پیکسل بینینگ (فناوری ترکیب کردن چند پیکسل با هم که نهایتا منجر به ثبت عکس‌هایی با کیفیت و همچنین با حجم کم می‌شود) می‌تواند عکس‌های 16 مگاپیکسلی بگیرد، شما می‌توانید به ثبت عکس‌های 64 مگاپیکسلی نیز بپردازید. میزان جزئیات افزوده که می‌توانید از عکس‌های 64 مگاپیکسلی بدست آورید بسیار چشمگیرند. با این حال، باید این را در نظر داشته باشید که A72 هنگام گرفتن عکس‌های 64 مگاپیکسلی کمی کند عمل می‌کند. همچنین، الگوهای هندسی ظریف‌تر ممکن است الگوریتم را دچار خطا کنند که اغلب منجر به ایحاد رنگ‌های عجیب موجود در حاشیه و دیگر موارد مصنوعی می‌شود. علاوه بر این‌ها اندازه یک عکس گرفته شده با این کیفیت به 18 مگابایت می‌رسد.

عکس‌های ثبت شده با دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی در گوشی گلکسی A72

دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی با دیافراگم 2.4 موجود در گوشی گلکسی A72 عکس‌های بسیار دلپذیری را در شرایط نوری خوب تولید می‌کند. سطح جزئیات و شارپ بودن عکس‌ها بسیار برجسته و مشهودند. درون عکس‌ها نویز کمی وجود دارد. محدوده دینامیکی این عکس‌ها به اندازه‌ی دوربین اصلی قابل درک نیست اما Auto HDR موجود در دوربین اصلی بسیار خوب عمل می‌کند.

نمونه عکس‌های ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی با بزرگنمایی 3 برابری در گوشی گلکسی A72

رنگ عکس‌های ثبت شده با دوربین تله‌فوتو با رنگ عکس‌های دوربین اصلی متفاوت است. این موضوع حتی درون منظره‌یاب دوربین نیز قابل مشاهده است. تله‌فوتو معمولاً از رنگ‌های سردتری استفاده می‌کند که لزوما بدتر نیستند.

شما با این دوربین می‌توانید از بزرگنمایی سه برابری نیز فراتر بروید. در حال حاضر بزرگنمایی‌های 4 برابری، 10 برابری، 20 برابری و 30 برابری در دسترس است اما هر سطح بزرگنمایی دیگری که در بین این موارد قرار می‌گیرد نیز قابل دسترسی‌ست. منطقی‌ست چرا که همه بزرگنمایی‌های دیجیتال از طریق دوربین تله‌فوتو انجام می‌شود.

عکس ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی 10 برابری

عکس ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی 20 برابری

عکس ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی 30 برابری

از نظر ما عکس‌هایی که 10 برابر بزرگنمایی شده‌اند قطعا قابل استفاده‌اند. بعضی قسمت‌ها بیش از حد شارپ شده و مصنوعی به نظر می‌رسند و هر چه بزرگنمایی بیشتر شود این نوع موارد بدتر خواهد شد. با این وجود، بسته به انتظارات شما، حتی عکس ‌های 30 برابری نیز می‌تواند بسته به هدف شما کاربردی باشند.

عکس ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی 10 برابری

عکس ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی 20برابری

عکس ثبت شده با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی 30 برابری

دوربین 12 مگاپیکسلی فوق‌عریض در A72 و در دیگر دستگاه‌های اخیر سامسونگ بسیار رایج است. این دوربین عکس‌های کاملی را ثبت می‌کند. رنگ‌ها و محدوده پویای عکس‌ها از نظر ما بسیار دلپذیر و رضایت‌بخش بود.

نمونه عکس‌های ثبت شده با دوربین فوق‌عریض 12 مگاپیکسلی در گوشی گلکسی A72

درست مانند دوربین تله‌‌فوتو، ارائه‌ی رنگ دوربین فوق‌عریض چندان به دوربین اصلی شباهت ندارد. گفته می‌شود، هر دو دوربین تله‌فوتو و فوق‌عریض رنگ‌ها سردترند و از نظر ظاهری شباهت بسیار زیادی به هم دارند. از این رو، ممکن است ظاهر گرمتر عکس‌ها در دوربین اصلی برای تطبیق‌پذیری بیشتر با واقعیت نیاز به تنظیمات داشته باشد و نه دیگر دوربین‌ها.

مانند همه‌ی گوشی‌های سامسونگ اخیر، اصلاح اعوجاج نرم‌افزاری در Galaxy A72 فعال شده است. این اصلاح کیفیت تصویر را در گوشه‌ها بدتر می‌کند اما مزایای ساختاری بسیار زیادی دارد. پیشنهاد می‌کنیم آن را فعال نگه دارید مگر این که به عمد بخواهید در عکس‌ها اعوجاج بیشتری داشته باشید.

کیفیت عکس‌های ثبت شده با دوربین اصلی 64 مگاپیکسلی گلکسی A72 در نور کم برای یک گوشی میان‌رده بالاتر از حد متوسط است. رنگ‌ها به طور کلی خوب هستند، حتی اگر کمی اشباع نشده به نظر برسند، محدوده دینامیکی هم به حد کافی گسترده است و از محدوده دینامیکی بسیاری از گوشی‌های دیگر نیز گسترده‌تر است. نقش هایلایت‌ها نیز مثال‌زدنی‌ست.

دلیل آن این است که بهینه‌ساز صحنه دوربین به طور خودکار در صحنه‌های تاریک حالت خودکار شب را فعال می‌کند. محدوده‌ی دینامیکی عالی عکس‌ها قابل ستایش است.

نمونه عکس‌های ثبت شده با دوربین اصلی گوشی گلکسی A72 با رزولوشن 12 مگاپیکسل و در حالت شب

علاوه بر حالت خودکار معمولی، حالت شب اختصاصی نیز وجود دارد. این حالت تنها برای دوربین اصلی در دسترس است. با این حال، نتایج تا حدی ما را ناامید کرد. حالت شب سایه‌ها را تا حدی روشن می‌کند و در عین حال باعث می شود هایلایت‌ها در مقایسه با حالت خودکار برش داده می‌شود.

عکس گرفتن با روشن بودن این حالت بسیار بیشتر طول می‌کشد و عکس‌های 16 مگاپیکسلی را به 12 مگاپیکسل برش می‌دهد که این کار منجر به میدان دید کوچکتری می‌شود. به طور کلی توصیه می‌کنیم در شرایط کم نور به حالت خودکار معمولی پایبند باشید.

دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی در حالت بزرگنمایی سه برابری و در شرایط کم نور، با توجه به لنز نسبتاً کم نور و دیافراگم 2.4 آن، عملکرد مطلوبی دارد. عکس‌ها از عکس‌های بزرگنمایی شده و برش داده شده‌ی دوربین 64 مگاپیکسلی Quad-Bayer بهتر به نظر می‌رسند. جزئیات در آن‌ها خوب و میزان شارپ بودن آن‌ها نیز قابل قبول است.

نمونه عکس‌های ثبت شده در نور کم با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی گوشی گلکسی A72 با بزرگنمایی سه برابری

با بزرگنمایی نوری سه برابری در شرایط کم نور، کیفیت کلی عکس به سرعت کاهش می‌یابد. اگر حوصله کنید، هنوز هم می‌توانید نتایج قابل استفاده‌ای را از A72 بدست آورید. هرگونه تنظیمات بزرگنمایی که در نور کم انجام شود، عکس‌های ثبت شده را بیشتر شبیه به یک نقاشی می‌کند تا یک عکس.

عکس‌ ثبت شده در نور کم با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی و  بزرگنمایی 10 برابری

عکس ثبت شده در نور کم با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی و  بزرگنمایی 20 برابری

عکس ثبت شده در نور کم با دوربین تله‌فوتوی 8 مگاپیکسلی و  بزرگنمایی 30 برابری

دوربین فوق‌عریض 12 مگاپیکسلی عکس‌های بسیار مناسبی را برای یک گوشی میان‌رده ارائه می‌دهد. در صورتی که نور صحنه‌ها یکنواخت باشد، دوربین فوق‌عریض A72 به لطف حالت شب خودکار تصاویر بسیار خوبی را با جزئیات مناسب، رنگ‌های اشباع شده و محدوده دینامیکی نسبتاً وسیع ثبت می‌کند.

نمونه عکس‌های ثبت شده در نور کم با دوربین فوق‌عریض 12 مگاپیکسلی

حالت پرتره، که گاهی اوقات سامسونگ در Galaxy A72 از آن به عنوان فوکوس زنده یاد می‌کند، عملکرد بسیار خوبی دارد اما بی‌نقص هم نیست. در واقع جداسازی سوژه و افکت تار شدن پس‌زمینه به خوبی اتفاق می‌افتد. البته، موهای پریشان‌تر و یا پس‌زمینه‌ی شلوغ، الگوریتم کار دوربین را بیشتر به اشتباه می‌اندازد اما به طرز شگفت‌آوری خطای دوربین به اندازه‌ای که در Galaxy A52 با آن مواجه بودیم، نیست. این در حالی‌ست که  Galaxy A52 مجهز به ماژول اختصاصی عمق‌سنج 5 مگاپیکسلی‌ست و این ماژول در A72  وجود ندارد.

مشکل این حالت این است که در هیچکدام از عکس‌هایی که با سوژه‌ی انسانی ثبت کردیم، فوکوس شارپی روی صورت فرد وجود ندارد اما سوژه‌های غیر انسانی ما، کاملاً در حالت فوکوس قرار می‌گرفتند.

نمونه عکس‌های ثبت شده با گلکسی A72 سامسونگ در حالت پرتره و با سوژه‌های غیر انسانی، با دوربین اصلی 16 مگاپیکسلی

گوشی هوشمند گلکسی A72 ممکن است سنسور عمق مدل A52 را کنار گذاشته باشد اما در عوض یک دوربین ماکروی اختصاصی 5 مگاپیکسلی با دیافراگم 2.4 دارد. عکس‌هایی که با این دوربین ثبت می‌شوند در شرایط نسبی بسیار چشمگیرند. با این که که دوربین ماکرو فوکوس ثابت دارد، صفحه فوکوس در آن نسبتاً گسترده است.

برای گرفتن یک عکس واضح و خوب، نیازی نیست که به شکل نامناسبی به سوژه مورد نظر خود نزدیک شوید. عکس‌ها زیبا هستند  و جزئیات کافی دارند. به طور کلی، عملکرد این دوربین نسبت به دوربین‌های ماکروی 2 مگاپیکسلی که در اکثر گوشی‌های میان‌رده موجود است، بسیار بهتر است.

گوشی هوشمند Galaxy A72 مانند گوشی A52 دارای یک دوربین سلفی 32 مگاپیکسلی‌ست. کیفیت کلی عکس‌های سلفی کاملاً قابل اطمینان و خوب است و در کنار میزان نویز مناسب،  جزئیات زیادی در آن‌ها وجود دارد. رنگ پوست گاهی اوقات ممکن است کمی ناهمگون باشد. خوشبختانه هر دو حالت Auto HDR و Scene Optimizer در دوربین سلفی وجود دارد. فوکوس خودکار روی دوربین سلفی وجود ندارد اما درست مانند دوربین ماکرو، صفحه فوکوس در آن بسیار گسترده است.

گوشی هوشمند Galaxy A72 می‌تواند تا کیفیت 4K و با سرعت 30 فریم بر ثانیه در تمام دوربین‌های خود، البته به جز دوربین ماکرو، فیلمبرداری کند. کیفیت ضبط ویدئو در اینجا ما را مجذوب خود کرده است.

در فیلمی که با کیفیت 4K در دوربین اصلی ضبط می‌شود خصوصیتی وجود دارد که ما به آن پردازش متعادل و به حد کمال رسیده می‌گوییم. جزئیات زیادی درون تصویر وجود دارد و دامنه پویا به اندازه کافی گسترده است به طوری که در شرایط نوری نه چندان مطلوب باز هم جزییات موارد موجود در سایه‌ها قابل مشاهده است. در فیلم تقریباً نویزی وجود ندارد و همه چیز خوب و شارپ است. رنگ‌ها بدون این که بی‌روح به نظر برسند، طبیعی‌اند.

دوربین فوق‌عریض نیز مجهز به کیفیت 4K برای فیلمبرداری‌ست. نویز در اینجا نسبت به عکس‌هالی گرفته شده با همین دوربین کمی بیشتر است و محدوده‌ی دینامیکی آن نسبت به دوربین اصلی کمی کمتر است و در نتیجه گاهی اوقات هایلایت‌ها بریده شده و سایه‌ها بد به نظر می‌رسند. همه‌ی این ویژگی‌ها تنها در دوربین اولتراواید دیده می‌شود. در قسمت عکس‌ها هم دیدیم که رنگ عکسی که با دوربین فوق‌عریض ثبت شده بود با دیگر دوربین‌ها چندان مطابقت نداشت. به نظر می‌رسد پالت رنگ دوربین فوق‌عریض کمی سردتر است.

دوربین تله‌فوتو با بزرگنمایی 3 برابری، در کیفیت 4K سطح خوبی از جزئیات را نمایش می‌دهد. فیلم‌های چشمگیر و همه جانبه‌ای که با دوربین تله‌فوتوی این گوشی میان‌رده ضبط کردیم ما را بسیار شگفت‌زده کرد.

در حالی که محدودیت بزرگنمایی سه برابری، محدودیت بزرگنمایی نوری دوربین اختصاصی تله فوتوست، Galaxy A72 به شما امکان می‌دهد تا فیلم‌هایی با حداکثر بزرگنمایی 12 برابری و با کیفیت 4K ضبط کنید. همه‌ی اینها از طریق دوربین تله‌فوتو صورت می‌گیرد. منظره‌یاب قابلیت‌های پیشفرضی برای بزرگنمایی 4 برابری، 10 برابری و 12 برابری دارد. طبیعی‌ست که هر چه بزرگنمایی بیشتر شود نویز نیز در کنار آن افزایش می‌یابد. البته ما در سطوح بزرگنمایی‌های بالاتر، مشکلاتی هم در رابطه با فوکوس خودکار داشتیم که حدس می‌زنیم بخاطر باد بود. در هوای آرامتر، فوکوس خودکار ایجاد مشکل نمی‌کرد.

حتی در بزرگنمایی‌های 12 برابری نیز فیلم‌ها به طرز شگفت‌انگیزی قابل استفاده به نظر می‌رسند. شاید نتوان از آن‌ها در پروژه‌های فیلمبرداری یا کارهای مهم دیگر استفاده کرد اما هنوز هم برای استفاده در رسانه‌های اجتماعی مفیدند.

لرزشگیر ویدئو روی سه دوربین اصلی Galaxy A72 کار می‌کند اما تنها در رزولوشن FullHD. در واقع، لرزشگیری در دو مرحله انجام می‌شود. در منوی تنظیمات کلی دوربین یک تاگل وجود دارد که به طور پیش‌فرض فعال است. این تاگل می‌تواند مربوط به لرزشگیر اصلی باشد، که در واقع در تمام سطوح بزرگنمایی دوربین فوق‌عریض، دوربین اصلی و تله فوتو کار می‌کند. این قابلیت در از بین بردن لرزش‌ها و مدیریت حرکات افقی دوربین خوب عمل می‌کند.

مرحله دوم Super Steady است. این قابلیت محتواهای ویدئو را از دوربین فوق‌عریض دریافت می کند و فقط در رزولوشن FullHD کار می‌کند. فعال بودن این قابلیت ویدئوها را روان‌تر و صاف‌تر می‌کند اما نسبت به لرزشگیر معمولی تفاوت قابل ملاحظه‌ای وجود ندارد.

در لیست جایگزین‌هایی که برای Galaxy A72 می‌توان در نظر گرفت Galaxy A52 اولین گزینه است. اگر نبود دوربین تله‌فوتو برایتان چندان مهم نیست و می‌توانید به یک نمایشگر آمولد 6.5 اینچی و باتری‌ای که کمی کوچکتر است اما به همان اندازه عالی عمل می‌کند، اکتفا کنید، می توانید در هزینه‌ی خرید گوشی تا 100 یورو صرفه‌جویی کنید و A52 را به جای A72 تهیه کنید. البته درون جعبه‌ی A72 یک شارژر سریعتر PD  25 واتی وجود دارد در حالی که A52 با یک شارژر 15 واتی عرضه می‌شود. وجود این تفاوت‌ها، تصمیم‌گیری را برای شما ساده می‌کند.

به ترتیب از راست به چپ: Samsung Galaxy A52، Xiaomi Redmi Note 10 Pro، Motorola Edge

در رده‌ی بعدی گوشی شیائومی ردمی نوت 10 پرو (Redmi Note 10 Pro) قرار دارد. این گوشی مجهز به صفحه نمایش آمولد با نرخ نوسازی سریعتر 120 هرتزی‌ست که برای نمایش فیلم HDR10 تأیید شده است. برای داشتن تجربه‌ی کامل چند رسانه‌ای، بلندگوهای استریو و جک 3.5 میلی‌متری نیز دریافت می‌کنید. بر اساس بررسی ما داشتن یک باتری 5،020 میلی آمپر ساعتی با پشتیبانی از شارژ سریع 33 واتی و 118 ساعت استقامت به سنگین بودن گوشی می‌ارزد. ممکن است در این گوشی دوربین تله‌فوتو را از دست بدهید اما دوربین اصلی 108 مگاپیکسلی موجود در Redmi Note 10 Pro بسیار قابل توجه است. این گوشی حتی گواهی IP53 را نیز دارد.

از راست به چپ به ترتیب: Realme 8 Pro، Xiaomi Poco F3، Xiaomi Mi 11 Lite 5G

حال که صحبت از دوربین‌های شیک 108 مگاپیکسلی شد باید به این موضوع اشاره کرد که گوشی ریلمی 8 پرو  (Realme 8 Pro)بنا به دلایلی که یکی از آنها همین دوربین 108 مگاپیکسلی‌ست محبوبیت زیادی پیدا کرده است. اگر این گوشی را برای خرید انتخاب کنید، می‌توانید چندین دلار صرفه‌جویی کنید اما از قابلیت‌های خاصی مانند نرخ نوسازی بالا، بلندگوهای استریو، گواهی IP و دوربین تله‌فوتو بی‌بهره می‌مانید.

بدیهی‌ست که نمی‌توانیم از جذابیت گوشی‌های اخیر سری Poco چشم‌پوشی کنیم. علی‌الخصوص Poco F3 که صفحه نمایش عالی 120 هرتزی آمولد با استاندارد HDR10+، اسپیکرهای استریو و باتری کمی کوچکتر 4500 میلی‌آمپر ساعتی را دارد. اگرچه باتری پوکو اف 3 در آزمایش ما در مقایسه با A72 امتیاز پایداری قابل قبولی را کسب کرد.

آخرین و مهمترین نکته این است که گوشی جدید شیائومی یعنی Mi 11 Lite را هم نباید نادیده گرفت. به طور خاص، فناوری 5G، اگر در محل زندگی شما موجود باشد بسیار کاربردی خواهد بود. در مقایسه با Galaxy A72، گوشی Mi 11 Lite فاقد دوربین تله فوتو است.

سامسونگ در ساخت گوشی‌های جدید سری A به قدری قوی عمل کرده که نادیده گرفتن آن‌ها دشوار است. گوشی هوشمند A72 دارای مجموعه‌ای از قابلیت‌هاست که آن را بیشتر از همیشه به قلمرو گوشی‌های پرچمدار نزدیک می‌کند.

گوشی Galaxy A72 دارای طراحی شیک و چشم‌نوازی‌ست. ساختار محکمی دارد و با داشتن گواهی IP67 در برابر نفوذ آب و گرد و غبار ایمن است. ممکن است از مواد به کار رفته درساخت گوشی‌های پرچم‌دار ساخته نشده باشد اما هنوز هم هنگام لمس بدنه حس خوبی را منتقل می‌کند.

صفحه نمایش 6.7 اینچی به لطف فناوری مدرن آمولد دارای رنگهای فوق‌العاده و روشنایی عالی‌ست.

سیستم اسپیکر استریو هیبریدی شگفت‌انگیز با داشتن قابلیتDolby Atmos ، گوشی هوشمند Galaxy A72 را به یک دستگاه چند رسانه‌ای قوی تبدیل می‌کند. این گوشی جک 3.5 میلی‌متری صدا را هم دارد.

ماژول دوربین چهارگانه، با داشتن یک دوربین فوق‌عریض و یک دوربین تله‌فوتو با بزرگنمایی سه برابری فوق‌العاده خوب، یک ماژول همه کاره است.

شما می‌توانید از باتری 5000 میلی‌آمپر ساعتی استفاده‌ی زیادی کنید. وجود شارژر سریع 25 واتی در جعبه نیز بسیار ارزشمند است.

در آخر باید گفت بنا به دلایلی رابط کاربری One UI سالهاست به طور مداوم در حال جذب و حفظ کاربران است و A72 نه تنها با جدیدترین ترکیب UI 3.1 و Android 11 همراه است، بلکه وعده داده است که به صورت بلند مدت پشتیبانی نرم‌افزاری خواهد داشت که شامل3 بروزرسانی عمده سیستم عامل و 4 سال وصله امنیتی‌ست (security patch).

اگر بخواهیم در مورد برخی معایب یا کاستی‌های Galaxy A72 صحبت کنیم باید بگوییم که اگر صفحه نمایش نرخ نوسازی بالاتر و قابلیت‌های HDR ویدئویی داشت بسیار عالی بود. در حال حاضر نمی‌توان به بازی‌هایی که نرخ فریم بر ثانیه بالایی دارند فکر کرد چرا که برای تراشه‌ی اسنپدراگون 720G چالش برانگیز خواهد بود. این تراشه اگر چه به هیچ وجه مانعی برای قابلیت‌های فعلی این گوشی ایجاد نمی‌کند اما هم اکنون گوشی‌های میان‌رده‌ی زیاد دیگری در دسترس‌اند که تراشه‌ی سریع‌تری در اختیار دارند. تراشه‌ی پرچم‌دار به معنای برخی از قابلیت‌های جانبی به روز مانند Wi-Fi 6 یا e6 و شاید بلوتوث نسخه‌ی 5.1 است، اما در حال حاضر چنین تراشه‌ای در این گوشی وجود ندارد.

در انتها باید گفت که درست مانند Galaxy A52، A72 نیز با وجود تعداد بی‌شماری از گوشی‌های میان‌رده‌‌ی موجود، یک گوشی کاملا منحصر به فرد است. به نظر می‌رسد ارزش این گوشی به علت مجموعه قابلیت‌های به خصوص آن است. اگر این گوشی توجه شما را به خود جلب کرده است، دلیل دیگری برای بررسی گزینه‌های دیگر وجود ندارد.